دخترکم

چشمان او چشمان من را دوست دارد

جان من است و جان من را دوست دارد

این خنده یعنی دستهای مهربانش

آغوش من ، دستان من را دوست دارد

این خنده یعنی درد و غم تعطیل تعطیل

چون صورت خندان من را دوست دارد

وقتی که می خندم به من می خندد انگار

حتی لب و دندان من را دوست دارد

در پاسخ این خنده های عاشقانه

صدها فرشته می شود مهمان خانه

جان من است و جان او را دوست دارم

شادابی چشمان او را دوست دارم

دنیای من در دستهای کوچک اوست

دنیای او ، دستان او را دوست دارم

با گریه هایش قلب من را می فشارد

من هم لب خندان او را دوست دارم

برگ گلم می چکد از خنده هایش

 می رقصد و غم می روز از جان خانه

آری ، اینگونه می نوشم از عشق تو مهر مادری را