نماز خواندن های خاطره انگیز

نماز خواندن های من با وجود تو عالمی دارد. به وقت شلوعی و اذیت کردن هایت تا می گویم عسلک برویم و باهم نماز بخوانیم دخترک زودتر از من جلوی کشو منتظر است تا من جانماز یادگار روزهای خانه خدا را بیرون بیاورم و دخترک به نماز بایستد.لبخند است که بر روی لبانت کم کم جاخوش می کند .نماز پهن می شود و من مقنعه و چادر بهر سر به نماز می ایستم و تو لحظه به لحظه با خنده هایت همراهیم می کنی.قامت می بندم و تو مقابل من می ایستی و به رسم من سرت را پایین می اندازی و با حرکت لب و دهان من لبانت را تکان می دهی وو می خندی. کم کم شیطنت هایت شروع می شود و زیر چادر من می چرخی و بازی می کنی. هنگام رکوع چسبیده به پاهایم دراز می کشی تا نتوانم بنشینم چون می دانی هنگام سجده است.به محض سجده رفتن چادر را از سرم می کشی؛ سر که بلند می کنم خنده هایت را به رویم می پاشی و این کار را هر چقدر هم تکرار کنم تو اینگونه پاسخ می دهی.گاهی سرم هنوز به مهر نرسیده سرت را به سرعت بر مهر می گذاری و نتیجه اش چیزی نیست جز برخورد سرهایمان باهم.

گاهی اوقات که تمام تلاشت بیهوده می ماند ذهنگام سجده بر گردنم می نشینی و من مجبورم سجده ام را طولانی کنم تا دخترک لطف کند و بلند شود و با برداشتن مهر پا به فرار می گذارد.هنگام سلام دادن باز هم این تو هستی که به زور خودت را بر زانوانم جای می دهی و کیفور شدنت را می بینم.

خدایا خودت حق بده چگونه ریسه نروم سر هر وعده نماز و نفهمم که چه می خوانم این روزها با وجود این نعمت بزرگت.شکرت خدایا شکرت.