پدر روزت مبارک

پدر! گرچه خانه ما از آینه نبود؛ اما خسته‏ ترین مهربانی عالم، در آینه چشمان مردانه‏ ات، کودکی‏ هایم را بدرقه کرد، تا امروز به معنای تو برسم.
می‏ خواهم بگویم، ببخش اگر پای تک درخت حیاطمان، پنهانی، غصه‏ هایی را خوردی که مال تو نبودند!
ببخش اگر ناخن‏های ضرب‏ دیده ‏ات را ندیدم که لای درهای بسته روزگار، مانده بود و ببخش اگر همیشه، پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛ اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده‏ ام تا به جای آویختن بر شانه تو، بوسه بر بلندای پیشانی‏ ات بزنم. سایه‏ ات کم مباد ای پدرم!
آن روزها، سایه‏ ات آن‏قدر بزرگ بود که وقتی می‏ ایستادی، همه چیز را فرا می‏ گرفت؛ اما امروز، ضلع شرقی نیمکت ‏های غروب، لرزش دستانت را در امتداد عصایی چوبی می‏ ریزد.
دلم می‏ خواهد به یک‏باره، تمام بغض تو را فریاد کنم. ساعت جیبی‏ ات را که نگاه می‏ کنی، یادم می‏ آید که وقت غنچه‏ ها تنگ شده؛ درست مثل دل من برای تو.این، تصادف قشنگی است که امروز در تقویم، کلمات هم‏ معنی، کنار هم چیده شده‏ اند. یعنی در دائرة المعارف عشق، پدر، ترجمه علی علیه ‏السلام است.

با تو، باران بهاری‏ ام را پایانی نیست و بی ‏تو، پرنده‏ ای آشیان گم‏ کرده در جاده‏ های پاییزم.
تو که هستی، پنجره، با بال‏هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏ کند. با تو، نفس‏های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏ دهند.آجر به آجر، ساخته می‏ شوم؛ وقتی پناه دست‏های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می ‏آیند.بی ‏تو، بن‏بستی می‏ شوم در هزار توی رنج‏های خویش.بی‏ تو، شکوه جهان، ویرانه‏ ای است مسکوت و بی‏ هیاهو.می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را.

این روز عزیزو به همسر گلم که امسال اولین سالیه که پدر شده و به پدر مهربانم و همه پدرهای دنیا تبریک می گم.